遣兴联句

[ 唐代 ] -- 孟郊
我心随月光,写君庭中央。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——孟郊 月光有时晦,我心安所忘。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——韩愈 常恐金石契,断为相思肠。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——孟郊 平生无百岁,岐路有四方。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——韩愈 四方各异俗,适异非所将。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——孟郊 驽蹄顾挫秣,逸翮遗稻粱。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——韩愈 时危抱独沈,道泰怀同翔。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——孟郊 独居久寂默,相顾聊慨慷。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——韩愈 慨慷丈夫志,可以曜锋铓。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——孟郊 蘧宁知卷舒,孔颜识行藏。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——韩愈 殷鉴谅不远,佩兰永芬芳。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——孟郊 苟无夫子听,谁使知音扬。庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭庭——韩愈